Hordeum Vulgare
Ένας από τους αγαπημένους αρχαίους σπόρους της μεσογειακής διατροφής με μεγάλη ιστορία στις γευστικές συναντήσεις.
Στην Αρχαία Ελληνική κουζίνα το κριθάροκούλουρο ήταν πάντα εκεί, δίπλα από τις μελόπιτες, τα όσπρια, τα σύκα και το κρασί.
Οι Αιγυπτιακές γυναίκες χρησιμοποιούσαν το κριθάρι για να διατηρήσουν το δέρμα λείο και μαλακό.
Βρασμένο με γάλα αφαιρεί τον πόνο που προκαλείται από τον ήλιο στο δέρμα, εξαιρετικό στυπτικό. Ένα ξέβγαλμα με κριθάρι, κάνει τα μαλλιά μαλακά και αναδεικνύει το χρώμα.
Ο Ιπποκράτης έλεγε, ο χυλός πρέπει πάντοτε να παρασκευάζεται από το εκλεκτότερο κριθάρι, και το βράσιμο πρέπει να είναι τέλειο, να γλιστρούν εύκολα στο λαιμό τα σπόρια και να μην προκαλούν καμία βλάβη!
Ο Γαληνός, στο Περί τροφών δυνάμεως (469) γράφει: Το κριθάρι έχει πλεονάζουσα ψυχρότητα, δεν είναι κατάλληλο για όσους έχουν ψυχρή και υγρή κράση. Δημιουργεί πολλά αέρια. Ταιριάζει σε όσους έχουν μάλλον θερμή κράση. ο χυλός του είναι η πιτσάνη. Η πιτσάνη είναι κρύα και υγρή και ωφελεί στον ψηλό πυρετό και στις ασθένειες του θώρακα. Καταπραύνει τη θέρμη και σταματάει τη δίψα.
Για όσους δεν είχαν πρόσβαση σε φρεσκοψημένο ψωμί υπήρχαν δυο πρόχειρα υποκατάστατα. Ήταν το βουκέλλατον, σε σχήμα κουλούρας, και τα χοντρά παξιμάδια από κριθάρι.
Σήμερα το νερό από το κριθάρι θεωρείτε ένα από τα πολυτιμότερα ροφήματα για τον οργανισμό. Προτείνετε σε περιόδους απώλειας βάρους, στις μέρες αποτοξίνωσης και οι βρασμένοι σπόροι θεωρούνται ένα από θρεπτικότερα πρωινά. Συνδυάστε τους βρασμένους σπόρους, με ξηρούς καρπούς, μέλι και κανέλα!